In mijn werk wil ik emoties, kwetsbaarheid en tegenstrijdigheden in menselijk relaties laten ervaren door de toeschouwer. Gevoelens van boosheid, onmacht, afwijzing, verbondenheid, liefde en verlangen naar harmonie, krijgen in mijn werk een fysieke vorm.
Iedere relatie tussen bijvoorbeeld ouders en kind, is uniek en veranderlijk: soms harmonieus, soms ernstig verstoord. Het gebeurt gewoon. Ontsnappen is vrijwel onmogelijk; de bloedband blijft altijd bestaan.
Ik gebruik de tegenstrijdige gevoelens in intermenselijke relaties zoals loslaten-vasthouden, aantrekken-afstoten, liefhebben-haten in mijn beeldtaal.
Over mijn expositie van 1 juni t/m 29 juni 2025 in de Molen te Wassenaar:
Ik heb deze werken gemaakt in een periode waarin mijn dagelijkse structuur wegviel. Wat ooit houvast gaf, verdween. Dat bracht onrust, maar ook ruimte.
In die ruimte begon een zoektocht. Niet alleen naar ritme en vorm, maar vooral naar mezelf. Hoe verhoud ik me tot dat wat verandert? Hoe blijf ik dichtbij terwijl alles verschuift?
Mijn werken zijn stille getuigen van een innerlijke wereld. Geen uitspraken, maar indrukken. Een manier om te blijven voelen, terwijl ik voorzichtig vorm geeft aan wat nog aan het ontstaan is.
In my work “Relationships” I want to let the viewer experience the universal emotions, vulnerabilities and contradictions in relations. Feelings of anger, powerlessness, rejection, connection, love and longing for harmony take a physical form in my work.
Every relationship between, for example, parents and child is unique and unpredictable, sometimes it’s harmonious, sometimes it’s severely disrupted. Such is life. It’s practically impossible to escape; the blood bond always remains.
I use the contradictory feelings in interpersonal relationships such as letting go-holding on, attracting-repelling, loving-hating in my visual language.
About my exhibition from June 1 to June 29, 2025 in the Molen in Wassenaar:
I made these works in a period in which my daily structure disappeared. What once gave me something to hold on to disappeared. That brought unrest, but also space.
In that space a search began. Not only for rhythm and form, but especially for myself. How do I relate to that which changes? How do I stay close while everything shifts?
My works are silent witnesses to an inner world. No statements, but impressions. A way to keep feeling, while I carefully give shape to what is still emerging.